donderdag, juli 24, 2008

 

Natuur Uden Veghel

Natuurcompensatie in regio een successtory

Zie ook:
Tien jaar natuurherstel Uden/Veghel

Ad van de Crommert is melkveehouder te Veghel. Met zijn bedrijf zo'n beetje buurman van de snelweg. En in die hoedanigheid, namens zijn boerenbranche, betrokken bij de aanpassingsinrichting van de A50 Uden-Veghel.Het natuurherstel, als voorwaarde gesteld bij de aanleg van de snelweg tussen Oss en Eindhoven en volledig bekostigd door Rijkswaterstaat, duurde in totaal tien jaar en werd onlangs met een feestelijke bijeenkomst officieel afgesloten. Voor 't buitengebied tussen Uden, Veghel en Vorstenbosch wist de Landinrichtingscommissie Aanpassingsinrichting (API) A50 zo'n 92 hectare natuur te compenseren voor de aanleg van tientallen kilometers asfalt. Door vrijwillige kavelruil kon 'nieuwe natuur' geclusterd worden of gekoppeld aan bestaande natuurgebieden. "Mijn puntje van kritiek?", ventileert Ad van de Crommert. "Ach, laat ik 't misschien toch liever een stukske wrijving noemen.

Want eerlijk is eerlijk: ik heb nog steeds wat moeite met het feit dat bij dit soort ingrijpende maatregelen de landbouw niet voor compensatie in aanmerking komt. En er voor al dat asfalt feitelijk alleen maar natuur terugkomt, terwijl er -met name ook bij de aanleg van de A50- toch grote stukken landbouwgrond sneuvelden.""Gelukkig kwamen we er in onze commissie, die dit landinrichtingsproject voor haar rekening nam, uiteindelijk altijd uit. En brachten we de landbouw zo min mogelijk schade toe. In die zin mag je gerust van een successtory spreken. Al moet ik bekennen dat we de tijd méé hadden: tien jaar geleden gaven redelijk wat boeren aan dat ze ermee wilden stoppen waardoor er bedrijven en landbouwgronden te koop kwamen. Ik denk dat we een vergelijkbaar groot project in deze tijd niet zouden kunnen uitvoeren", stelt Van de Crommert die binnen de commissie kavelcoördinator was en in tien jaar tijd toch al gauw op een dikke honderd vergaderingen aanwezig was.

Dat boer én natuur vooral ook beter kunnen worden van herverdeling van grond, blijkt aan de Piet Geersdijk in het buitengebied van Nistelrode. Waar aan de rand van de Noordelijke Wijst, een van de vijf plekken waar de aanpassingsinrichting zich op richtte, Marc en Marlies Dortmans heel tevreden terugblikken op hun verhuizing, nu viereneenhalf jaar geleden. Een agrarische structuurverbetering in het klein. Veel kilometers hoefde het vee in dat kader dan ook niet te wandelen: het ging van de ene kant naar de andere kant van de 'Dijk'. "We hebben hetzelfde aantal hectares behouden: 26 in totaal. Bovendien konden we een jongere boerderij terugkopen, van de overbuurman die ermee stopte. Gebouwelijk zijn we er dus ook op vooruit gegaan.

Voor ons kwam die herinrichting dus op een mooi moment", laat Marlies weten.IVN'er Albert van Rosmalen uit Uden, die namens de natuurorganisaties zitting had in de commissie, weet nóg wel een reden dat de 'kleine' verhuizing de Dortmansen meer dan goed uitkwam. "We zitten hier namelijk op voor Nederland unieke wijstgronden die gevoed worden door water uit de Maashorst dat opkwelt door de ondoorlatende Peelrandbreuk. Wijst levert eigenlijk een omgekeerde wereld op: hoog wordt nat en laag is droog. De ruim zeven hectare hier die de familie eerst in bezit had, waren erg drassig; nu zitten ze met hun grond een stuk droger. Voor alle partijen is het dus een hele vooruitgang. Wij natuurmensen wilden heel graag dit wijstgebied uitbreiden; de koeien van Dortmans hoeven niet meer met vijf monden te eten. Anders gezegd: het gras dat ze vreten, vertrappen ze niet meer zo snel."Het mooie aan het jarenlange commissiewerk was dat alle leden één gemeenschappelijk doel nastreefden, stelt Van Rosmalen. "Natuurlijk discussieerden we er met enige regelmaat stevig op los, moesten we wikken en wegen. Maar ook ónze inbreng was er op gericht om niet aan vruchtbare landbouwgronden te komen en vooral wél die percelen te zoeken die meer geschikt bleken te zijn voor natuurontwikkeling.

Daarom waren we het snel eens om het zoekgebied Achter de Bergen, ruim dertig hectare schrale grond, te ontwikkelen. Van de in totaal 92 hectare compensatie is dit het grootste gebied geworden. Een mooie aanvulling óp en versterking ván het huidige natuurgebied de Bedafse Bergen", vindt de Udense IVN'er die ter plekke aantoont dat de natuur meteen aan de slag is gegaan. "Kijk, nadat hier jaren geleden al de bouwvoor -zeg maar de teelaarde van zo'n twintig tot dertig centimeter diepte- is weggegraven, zijn nu al allerhande pioniersplantjes komen bovendrijven en kan de biodiversiteit alleen maar toenemen. Dat kan dus heel wat worden hier. Het bos dat je verderop ziet, kan zich bovendien in deze richting uitbreiden. En de aangelegde poelen gaan op termijn zorgen dat er ook amfibieën komen."Ook Albert van Rosmalen kent, terugblikkend, een 'maar'. "Onze onafhankelijke voorzitter José van Gorp eindigde bij de slotbijeenkomst met de woorden 'Ben er zuinig op'. Dat klopt helemaal als je bedenkt dat er nu al bedreigingen op de loer liggen. De Vrije Teugel wil een grote recreatieve waterplas realiseren. Die zou onze vernatting aardig teniet kunnen doen." Brabantsdagblad 24 juli 2008.





<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?