zondag, oktober 28, 2007

 

Vuilnisbelt

Annie heeft een baan maar is gek op honden. Ze wil proberen daar haar haar beroep van te maken. Ze begint in 2002 in het klein. Met een aantal honden aan de lijn loopt ze een uur rond in het buitengebied en brengt de honden weer thuis. Niet iedereen is daar blij mee en er komen klachten. Annie mag van haar vader de honden in zijn tuin opvangen. Maar ook nu komen er klachten van bewoners uit de buurt. Na twee jaar neemt het aantal klanten toe en Annie besluit een voor Nederland uniek concept toe te gaan passen. Ze start met een dagopvang voor honden. Tweeverdieners kunnen s'morgens hun hond brengen en na het werk hun hond weer ophalen. Voor een geschikte locatie doet Annie een beroep op de gemeente. Die zijn enthousiast over haar idee en willen haar graag helpen. Annie gaat op zoek naar geschikte locaties in de omgeving. Ze vindt er 12. Varierend van een weiland tot een industrieterrein. Geen enkele locatie voldoet echter volgens de gemeente. Vervolgens wordt er nog door Annie gezocht naar een oplossing in een buurgemeente. Hier vindt ze iets maar ze krijgt van die gemeente geen toestemming om een schuilgelegenheid te maken voor de honden en voor haarzelf. De situatie op de locatie bij haar vader wordt inmiddels onhoudbaar. Samen met de gemeente zoekt ze een noodoplossing. Die wordt gevonden in de vorm van een oude gesloten vuilnisbelt waarvan de gemeente eigenaar is. Het is er wel een bende want de oude stort wordt veelvuldig benut voor illegale vuilstort. Met de gemeente wordt een huurprijs afgesproken en Annie gaat met haar familie en vrienden aan de slag om de gesloten stortplaats op te ruimen. Vele vrachten rijden ze naar de officiƫle locatie waar het afval tegen betaling ingeleverd kan worden. Annie is in haar nopjes want de locatie is uitermate geschikt. Op de stortplaats, die inmiddels met een zandlaag afgedekt is, zijn de afgelopen jaren bomen gegroeid waartussen de honden met elkaar kunnen ravotten. De afstand naar de buren is groot. Annie heeft ze allemaal bezocht om kennis te maken en de mensen laten haar weten dat ze geen last hebben van het blaffen van de honden. Er is echter een probleem. Om voor de gemeente onbegrijpelijke redenen is in het verleden de vuilnisbelt als natuurgebied op een provinciale kaart terecht gekomen. Dat wil zeggen dat Annie er maar tijdelijk terecht kan. Ze mag drie jaar blijven. Dus eind 2007 moet ze de stortplaats weer verlaten. Dat lijkt lang maar de ambtenaren van de gemeente adviseren haar om snel op zoek te gaan naar een alternatief. Het advies is om op zoek te gaan naar een Vrijkomende Agrarische Bestemming in ambtelijke termen een VAB of zeg maar een lege kippen of varkensstal. Eigenlijk heeft Annie helemaal geen stal nodig want de honden zijn liever buiten en schuilen onder een stevige plank is al voldoende voor ze. De eigenaren van de lege stallen hebben ook geen belangstelling want ze houden van rust op hun locatie. Een eigenaar is bereid zaken te doen. De vraagprijs is echter van dien aard dat dat voor Annie nooit op te brengen is. Van de provincie krijgt Annie gelukkig toestemming om een oude kleine caravan op de vuilnisbelt tussen de bomen te plaatsen. "Als het in de winter regent zitten de honden droog onder de schuilplanken en nu kan ik zelf ook schuilen" zegt ze bijna verontschuldigend. Annie doet vervolgens een beroep op het streekhuis Peel & Maas om met haar mee te denken. De streekmanager bezoekt de locatie en komt tot de conclusie dat er eigenlijk geen betere plaats te vinden is voor deze activiteit. Dat vindt Annie ook. Er wordt afgesproken dat het streekhuis na zal gaan wat de mogelijkheden zijn om de stortplaats blijvend te benutten voor de hondenopvang. De streekmanager stelt voor om eerst de Brabantse Milieu Federatie te polsen wat die van het idee vinden. Hij neemt contact op met de afgevaardigde van de BMF in de reconstructie commissie. Deze geeft aan zijn achterban te willen raadplegen zijnde leden van de natuurvereniging die kort in de buurt van de stortplaats wonen. Binnen een uur belt de vertegenwoordiger van de milieu federatie terug. Hij zegt dat de milieufederatie ongeloofwaardig zou zijn als ze ook bomen op een stortplaats zouden gaan beschermen maar hij laat ook weten dat de mensen die hij gesproken heeft zeer content zijn met Annie. Het is ze niet ontgaan dat Annie de belt opgeruimd heeft en sinds Annie er zit wordt er niet meer illegaal gestort. Dat geeft de streekmanager moed. Hij stelt voor om de provincie om medewerking te vragen om de opvang op de belt permanent mogelijk te maken. Annie is blij met zijn aanbod maar geeft aan dat ze eerst nog een alternatief wil proberen. Ze heeft inmiddels namelijk het plan om naast de hondenopvang een minicamping te beginnen voor mensen samen met hun honden. Die kunnen dan bij Annie komen en onder haar leiding aan gedragsverbetering van hun hond werken. Ze heeft al een geschikte locatie op het oog. De locatie wordt met de ambtenaar van de gemeente besproken. Die ziet goede kansen. Er is wel een bestemmingswijziging voor nodig. Annie moet daarvoor een stedenbouwkundigbureau inschakelen die voor een ruimtelijke onderbouwing moet zorgen. De kosten hiervan zijn al gauw vele duizenden euro's. En die heeft Annie niet. De ambtenaren van de gemeente hebben zoveel sympathie met het bedrijfje van Annie dat ze het goed vinden als ze zelf de ruimtelijke onderbouwing schrijft. Ze voorzien haar van stapels beleidsdocumenten die Annie moet gaan bestuderen om de ruimtelijke onderbouwing te kunnen schrijven. Daarnaast schrijft ze een bedrijfsplan. Na vele weken hard werken in de avonden en in het weekenden heeft Annie de stukken gereed. De gemeente bespreekt het plan met de provincie. Die stellen als eis dat van de 2,5 ha weiland die Annie wil aankopen er 0,8 ha benut mogen worden. De rest moet ter compensatie met natuur aangeplant worden. Het plan valt hiermee in duigen. Annie laat het er niet bij zitten en doet een beroep op de makelaars in de omgeving. Ze maakt haar wens kenbaar. Een van de makelaars komt al snel met een voorstel. Het betreft een weiland pal tegen de rand van een dorp met daarop een schuurtje. Voor Annie is het een hele uitgave maar ze kan steunen op de hulp van mensen in haar omgeving en ze dient eind 2006 opnieuw een verzoek om medewerking bij de gemeente in. Voor ze het perceel koopt wil ze echter zeker weten dat een hondenopvang op die locatie toegestaan is. Een bestemmingsplan wijziging wordt opgestart. Het bedrijfsplan wordt herschreven en er wordt door Annie een nieuwe ruimtelijke onderbouwing geschreven. Onderdeel van de procedure is dat het plan voor burgers ter inzage komt en dat ze bedenkingen kunnen indienen. Annie krijgt op de boogde locatie ongeveer 45 buren en de gemeente krijgt evenveel bedenkingen binnen. De buren lopen massaal te hoop tegen de vestiging van de hondenopvang. Dit ondanks het feit dat er een hoge geluidwal rond het perceel geplaatst wordt. Voor het plaatsen van de geluidswal is ook een vergunning nodig en ook daar komen de buren tegen in opstand. De grond die Annie hoopt te kopen is van een van de buren. Ze realiseert zich dat de kans klein is dat het plan gaat lukken. Ze neemt opnieuw met het streekhuis contact op. Ze geeft aan dat ze radeloos is want de tijd die ze op de stortplaats mag blijven is nog slechts zes maanden. Er wordt besloten om naast de aanvraag die lopende is plan B weer uit de kast te halen zijnde het plan om de provincie om medewerking te vragen om op de stortplaats te mogen blijven. Het probleem is dat de stortplaats als natuur bestemd is. Inmiddels is duidelijk geworden dat dat het gevolg is van een administratieve handeling van de provincie. Daar waar bomen staan, en er geen bijzondere bestemming is, worden de bomen beschermd door ze te bestemmen als natuur. Afgesproken wordt dat Annie de gedeputeerde van de provincie verantwoordelijk voor natuur een brief zal sturen om hem te vragen of hij iets aan het probleem kan doen. Tussendoor komt de wethouder milieu van de gemeente nog bij Annie op bezoek. Het was haar opgevallen dat er erg veel bezwaren binnen gekomen waren voor de nieuwe locatie en ze wilde graag zelf de plaats eens bekijken. Annie benutte het moment om de wethouder ook een kijkje te laten nemen op de stortplaats. Daar was ze toe bereid. Ook de wethoudster gaf aan dat de stortplaats een geschikte locatie was. Ze zou haar collega wethouder van RO informeren over haar bevindingen. Na enkele maanden vond er een overleg plaats tussen enkele provinciale ambtenaren en enkele medewerkers van het streekhuis dit op verzoek van de gedeputeerde die zijn ambtenaren verzocht om nog een goed na te gaan of er een oplossing te bedenken was voor het probleem. Ze bespraken de problematiek. De ambtenaar van de afdeling natuur van de provincie gaf aan dat verwijderen van de natuurbestemming een uitermate lastige procedure zou gaan worden. Er mogen geen alternatieven zijn en er moet een maatschappelijk belang in het geding zijn en de natuur moet elders weer gecompenseerd worden. De ambtenaar van ruimtelijke ontwikkeling zag zo mogelijk nog grotere problemen. Het was immers het beleid van de provincie om honden opvang in bebouwingsclusters te vestigen bijvoorbeeld tegen de rand van een dorp zoals de nieuwe locatie waar Annie nu mee aan de slag was en beslist niet in het buitengebied zoals de stortplaats. In oktober kreeg Annie een reactie op haar brief die ze voor de zomervakantie naar de gedeputeerde natuur verstuurd had. Hierin werd het officiƫle standpunt gebaseerd op het vigerende beleid bekrachtigd. Een lichtpuntje was dat on-officieel de provincie mondeling had laten weten er aan te hechten de soep heet op te dienen maar dat hij niet zo heet ge-eten hoeft te worden. Als het Annie niet lukt om eind dit jaar een alternatief te vinden dan zal er vanuit de provincie, zo is de verwachting, niet handhavend opgetreden worden. De streekmanager en de gemeente komen binnenkort weer bij elkaar om te kijken of er een oplossing gevonden kan worden. De gemeente ambtenaren stellen voor om geen apparte procedure te doorlopen maar de aanpassing van het bestemmingsplan te regelen in het bestemmingsplan waarvoor ze recent een herziening opgestart zijn. Jaren gebeurd er niets tot dat begin 2010 Annie enthousiast belt.
Ze is laaiend enthousiast. De gemeente heeft haar hondenopvang in het nieuwe bestemmingplan opgenomen en ze mag zelfs in plaats van de oude caravan een kleine schuilgelegenheid bouwen.

Praktijkverhaal. Het verhaal berust op waarheid. De naam Annie is verzonnen, TG.





<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?