zaterdag, oktober 27, 2007

 

Handdoek in de ring

Wim is varkensboer in Noordoost Brabant. In 2000 is Wim begin dertig en het gaat slecht met de varkenshouderij. Hij begint na te denken over alternatieven. Hij houdt van vissen en bedenkt zich dat meer mensen deze sport graag beoefenen en dat er een markt voor is. Hij overweegt zijn bedrijf om te zetten in een locatie waar sportvissers terecht kunnen op zijn 3,5 ha grote terrein. Hij neemt contact op met de gemeente en legt de telefoniste uit dat hij een visvijver wil. Die zegt dat je die zo zonder vergunning mag graven. Henk is verbaasd over de vlotte medewerking en zegt dat het gaat over een vijver van meer dan 10.000 vierkante meters. O, dat is wat anders dan ik dacht, zegt de telefoniste, en Wim wordt doorverbonden. Wim maakt een afspraak met een ambtenaar en er wordt een plan gemaakt. De basis van het plan is het saneren van de varkensstallen. Daarvoor in de plaats komt een vijvercomplex en een stuk nieuwbouw. In de nieuwbouw wil hij een kwekerij en een rokerij onderbrengen. De kwekerij is om voor nieuwe aanwas te zorgen die hij in de vijvers uit kan zetten. De rokerij is voor de sportvissers die hun eigen vangst willen roken. Het project is van behoorlijke omvang en Wim besluit een gerenommeerd stedebouwkundig bureau in te schakelen wat hem kan adviseren. De eerste plannen worden door dit bureau gemaakt en bij de gemeente ingediend. Het plan wordt met de provincie besproken. Die zijn niet tevreden en vragen om wijzigingen. Wim vraagt zijn adviesbureau de plannen aan te passen. Dit herhaald zich een aantal malen. Er zijn steeds vele maanden nodig voordat er een antwoord komt en er weer een stap gezet kan worden. Het proces verloopt zo langzaam dat bijna iedere keer als Wim contact met het adviesbureau opneemt hij met een nieuwe medewerker te maken krijgt omdat de vorige van baan verandert is. Ook dat kost steeds veel tijd omdat de nieuwe medewerker het dossier niet kent. Er verstrijken zo enkele jaren en gedurende deze periode veranderen er in het leven van Wim een aantal zaken waardoor er een wens ontstaat om 1000 m2 van de te saneren stallen te benutten voor een ruimte voor ruimte perceel om een woning te bouwen. Deze kan gerealiseerd worden bij het vijvercomplex. Dit vergt weer een behoorlijke aanpassing van de plannen. Het is inmiddels 2005 maar Wim denkt de eindstreep in zicht is. Een artikel 19 procedure wordt doorlopen en Wim prijst zich gelukkig dat er geen enkele bedenking op het plan binnen gekomen is. De buren zijn blij met de omschakeling. Begin 2007 maakt zijn adviesbureau een actuele versie van het plan. De gemeente vraagt per brief in mei de provincie om een reactie. Tevens laat de gemeente de provincie per brief weten bijzonder ingenomen te zijn met de plannen van Wim en ze verzoeken de provincie om medewerking te verlenen. Juli 2007 krijgt de gemeente van de provincie een reactie. De provincie kan niet instemmen met het plan zoals het ingediend is. In de zes kantjes tellende brief geeft de provincie aan hoe het plan verbeterd kan worden. In oktober 2007 neemt Wim contact op met de streekmanger die in 2005 ook al eens op bezoek was geweest. Toen gaf Wim aan dat het allemaal wel lang duurde maar dat er licht in de tunnel was. De streekmanager spreekt met Wim af dat ze samen de brief van de provincie gaan doornemen. De streekmanager leest de brief hardop voor. Sommige alinea's enkele keren om te kunnen snappen wat er staat. Het wordt een emotionele bijeenkomst. Wim komt er gedurende het lezen van de brief achter dat hij er nog lang niet is. Het plan moet op belangrijke onderdelen veranderd worden. En ook moet er archeologisch onderzoek gedaan worden. Een verzoek waar de afgelopen zeven jaren volgens Wim geen spraken van was geweest. De streekmanager legt uit wat de kosten zijn van dit onderzoek. Ze lopen al gauw in de duizenden euro's en als er vervolg onderzoek nodig is dan loopt het al snel in de tienduizenden euro's. Sinds een aantal jaren moet dit onderzoek volledig door de belanghebbende, Wim dus, betaald worden. Wim vertelt de streekmanager dat hij de afgelopen zeven jaar 35.000,- aan advies kosten gemaakt heeft en het welletjes vindt. Hij neemt een drastisch besluit. Hij gooit na zeven jaar de handdoek in de ring.

(Praktijkverhaal. Het verhaal berust op waarheid. De naam Wim is verzonnen, TG).





<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?