maandag, maart 20, 2006
Oud nieuws uit Schijndel
Al surfend over het internet kwam ik het volgende stukje tegen uit april 2005. Vier jaar vechten voor bouwvergunning
Zaterdag 2 april 2005 - ’Bedankt gemeente Schijndel. Pas vier jaar bezig en nu al een bouwvergunning.’ Met krijt is die tekst geschreven op een nieuwe schuttingmuur aan de Houterdsedijk in Schijndel. In Boekel krijgen burgers binnenkort in één dag een bouwvergunning maar in Schijndel, zo blijkt uit het relaas van het echtpaar Van der Mee, kan dat vier jaar duren.
Schijndel
Dertig centimeter hoog is de stapel papier. Bouwtekeningen en ambtelijke brieven. Ook de advocaat en de welstandscommissie nemen een deel van de stapel voor hun rekening. Van der Mee (44) en zijn vrouw (38) kregen op 1 mei 2001 de boerderij van de ouders van Kees aan de Houterdsedijk 4 in handen. Een tamelijk vervallen pand in het buitengebied. Bewoning zat er niet meer in. Daarom wilde het paar de boerderij slopen en daarnaast, wat verder van de weg, een nieuwe bouwen. Gesprekken met de gemeente op 5 juni, 15 en 22 augustus 2001 resulteerden in een excuusbrief. Daarin schrijft het hoofd van de afdeling ruimtelijke ordening van de gemeente dat het echtpaar bij die gesprekken ten onrechte op het verkeerde been was gezet. Want verteld was dat het huis wél naar achteren mocht en dat de schuren mochten blijven staan. Maar dat was dus niet zo. K. van der Mee: „Eigenlijk zouden alle schuren plat moeten. Daar waren we het niet mee eens.“
Eieren
De Van der Mee’s kozen vervolgens eieren voor hun geld en besloten het bestaande pand te verbouwen. „De enkelsteens buitenmuren moesten blijven staan. Door een stuk stal bij het woonhuis te trekken, was dat een goede oplossing. Maar voor die uitbreiding van woonruimte moest ik opnieuw schuren slopen. Onze suggestie: de zolderverdieping ongebruikt laten en dat deel bij de woonruimte beneden voegen. Maar dat wilden ze óók niet“, roept Van der Mee in herinnering. Het echtpaar moet af en toe diep nadenken om alle stappen in het proces weer voor de geest te halen. Het gemarchandeer over nota bene een vergunningsvrije uitbreiding, het gemier over het dak op dat aanbouwtje waar ook het Brabants Heem zich mee bemoeide, de schuren die eerst wel en later weer niet mochten blijven staan en andere zaken. De hoofdzaak van hun grieven heeft betrekking op één onwillige ambtenaar. Die man zou volgens het echtpaar telkens met nieuwe eisen zijn gekomen en zich bepaalde afspraken later weer niet herinneren. Brieven van hun advocaat en bezwaarschriften hielpen niet of nauwelijks. Termijnen waarin de gemeente verplicht is te antwoorden op verzoeken werden meerdere keren grof overschreden, zo blijkt uit het dossier. „Vier keer hebben we compleet nieuwe tekeningen laten maken“, telt H. van der Mee voor. Haar man kocht stalen spanten om het nieuwe dak op de bestaande, gammele buitenmuren te funderen. De fundering voor die spanten is ook al gestort. Maar het einde van het liedje, na interventie van burgemeester H. Opsteegh, is dat na vier jaar strijd de vergunning onlangs alsnog op de deurmat viel. Het hele pand mag plotseling plat, de muren opnieuw opgemetseld en twee oude schuren worden gesloopt. De spanten heeft Van der Mee dus voor niets gekocht en het beton voor niets gestort. Ergernis en frustratie ebben na. „Van de gemeente verwacht je medewerking. Wij zijn jaren aan het lijntje gehouden en tegengewerkt“, reageert een gebelgde Van der Mee. Wethouder G. Wouters (SP, ruimtelijke ordening) zegt dat vier jaar voor een vergunning niets zegt. „Het ligt er aan wat je vraagt. Van der Mee vroeg iets wat niet kon. Dat heeft hij van begin af aan van ons te horen gekregen.“ Dat de bouwvergunning uiteindelijk wél verstrekt is, komt volgens Wouters door wijziging van beleid. „We gaan tegenwoordig anders om met voormalige agrarische gebouwen. Daarmee mogen ze zich in de handen wrijven.“ Dat Van der Mee overtollige bijgebouwen bij z’n boerderij moet slopen heeft te maken met provinciaal beleid, volgens de wethouder. „Beleid dat we van harte steunen.“
Het oponthoud met de bouwvergunning heeft het paar Van der Mee behoorlijk op kosten gejaagd:Advocaat: 5.000 euro.Architect: 10.000 euro. Spanten : 10.000 euro. Kees van der Mee is met het oog op de verbouwing twee jaar geleden half time gaan werken. Het salaris dat hij daardoor inleverde: 50.000 euro. Door het oponthoud met de bouwvergunning is de familie met dubbele woonlasten opgezadeld
Zaterdag 2 april 2005 - ’Bedankt gemeente Schijndel. Pas vier jaar bezig en nu al een bouwvergunning.’ Met krijt is die tekst geschreven op een nieuwe schuttingmuur aan de Houterdsedijk in Schijndel. In Boekel krijgen burgers binnenkort in één dag een bouwvergunning maar in Schijndel, zo blijkt uit het relaas van het echtpaar Van der Mee, kan dat vier jaar duren.
Schijndel
Dertig centimeter hoog is de stapel papier. Bouwtekeningen en ambtelijke brieven. Ook de advocaat en de welstandscommissie nemen een deel van de stapel voor hun rekening. Van der Mee (44) en zijn vrouw (38) kregen op 1 mei 2001 de boerderij van de ouders van Kees aan de Houterdsedijk 4 in handen. Een tamelijk vervallen pand in het buitengebied. Bewoning zat er niet meer in. Daarom wilde het paar de boerderij slopen en daarnaast, wat verder van de weg, een nieuwe bouwen. Gesprekken met de gemeente op 5 juni, 15 en 22 augustus 2001 resulteerden in een excuusbrief. Daarin schrijft het hoofd van de afdeling ruimtelijke ordening van de gemeente dat het echtpaar bij die gesprekken ten onrechte op het verkeerde been was gezet. Want verteld was dat het huis wél naar achteren mocht en dat de schuren mochten blijven staan. Maar dat was dus niet zo. K. van der Mee: „Eigenlijk zouden alle schuren plat moeten. Daar waren we het niet mee eens.“
Eieren
De Van der Mee’s kozen vervolgens eieren voor hun geld en besloten het bestaande pand te verbouwen. „De enkelsteens buitenmuren moesten blijven staan. Door een stuk stal bij het woonhuis te trekken, was dat een goede oplossing. Maar voor die uitbreiding van woonruimte moest ik opnieuw schuren slopen. Onze suggestie: de zolderverdieping ongebruikt laten en dat deel bij de woonruimte beneden voegen. Maar dat wilden ze óók niet“, roept Van der Mee in herinnering. Het echtpaar moet af en toe diep nadenken om alle stappen in het proces weer voor de geest te halen. Het gemarchandeer over nota bene een vergunningsvrije uitbreiding, het gemier over het dak op dat aanbouwtje waar ook het Brabants Heem zich mee bemoeide, de schuren die eerst wel en later weer niet mochten blijven staan en andere zaken. De hoofdzaak van hun grieven heeft betrekking op één onwillige ambtenaar. Die man zou volgens het echtpaar telkens met nieuwe eisen zijn gekomen en zich bepaalde afspraken later weer niet herinneren. Brieven van hun advocaat en bezwaarschriften hielpen niet of nauwelijks. Termijnen waarin de gemeente verplicht is te antwoorden op verzoeken werden meerdere keren grof overschreden, zo blijkt uit het dossier. „Vier keer hebben we compleet nieuwe tekeningen laten maken“, telt H. van der Mee voor. Haar man kocht stalen spanten om het nieuwe dak op de bestaande, gammele buitenmuren te funderen. De fundering voor die spanten is ook al gestort. Maar het einde van het liedje, na interventie van burgemeester H. Opsteegh, is dat na vier jaar strijd de vergunning onlangs alsnog op de deurmat viel. Het hele pand mag plotseling plat, de muren opnieuw opgemetseld en twee oude schuren worden gesloopt. De spanten heeft Van der Mee dus voor niets gekocht en het beton voor niets gestort. Ergernis en frustratie ebben na. „Van de gemeente verwacht je medewerking. Wij zijn jaren aan het lijntje gehouden en tegengewerkt“, reageert een gebelgde Van der Mee. Wethouder G. Wouters (SP, ruimtelijke ordening) zegt dat vier jaar voor een vergunning niets zegt. „Het ligt er aan wat je vraagt. Van der Mee vroeg iets wat niet kon. Dat heeft hij van begin af aan van ons te horen gekregen.“ Dat de bouwvergunning uiteindelijk wél verstrekt is, komt volgens Wouters door wijziging van beleid. „We gaan tegenwoordig anders om met voormalige agrarische gebouwen. Daarmee mogen ze zich in de handen wrijven.“ Dat Van der Mee overtollige bijgebouwen bij z’n boerderij moet slopen heeft te maken met provinciaal beleid, volgens de wethouder. „Beleid dat we van harte steunen.“
Het oponthoud met de bouwvergunning heeft het paar Van der Mee behoorlijk op kosten gejaagd:Advocaat: 5.000 euro.Architect: 10.000 euro. Spanten : 10.000 euro. Kees van der Mee is met het oog op de verbouwing twee jaar geleden half time gaan werken. Het salaris dat hij daardoor inleverde: 50.000 euro. Door het oponthoud met de bouwvergunning is de familie met dubbele woonlasten opgezadeld
